Niet veel gedaan...maar toch een lap tekst!

Hallo “thuisfront”!

Oeps, het is alweer 3 weken geleden dat we iets van ons hebben laten horen, dus het wordt weer tijd voor een blogje! We hebben weinig bijzonders te melden; sinds ik (Maarten) ook aan het werk ben maken we niets meer mee hier ;-) (nee hoor, valt best mee). Eerst maar een weer-update: soms een beetje sneeuw, soms een beetje regen, soms wat zon, af en toe koud (maar te kort om schaatsen mogelijk te maken), en soms een véél te warme dag (15 graden, 2 weken geleden). Niet erg boeiend, dus, en een beetje zoals in Nederland geloof ik?

Op het werk gaat alles prima. We zitten gelukkig in andere kamers dus hoeven niet de hele dag naar elkaar te kijken, waardoor het des te leuker is tijdens de lunch en de koffiepauzes! De collega’s zijn ook heel gezellig, maar dat wisten we natuurlijk al. Resi’s onderzoek begint nu wat meer vorm te krijgen: de voorbereidingen van het gesteente zijn nu klaar, dus er kan nu ècht naar gekeken worden. Ik ben zelf een aardig stuk verder gekomen met voorkennis verzamelen. Ik loop wel een beetje achter op mijn directe collega, maar hopelijk wordt dat vanzelf minder in de komende paar weken. Zo niet, dan moet ik daar eens met hem en mijn begeleider over gaan praten om dat op gaan lossen, want het is natuurlijk niet dat bedoeling dat ik de “tweede man” wordt in ons onderzoek… Maar zover is het nog lang niet hoor! Van de week hebben wij in ieder geval ook ons gesteente opgehaald bij de oliemaatschappij OMV, dus wij kunnen nu ook wat meer aan de slag.

Verder gaan we deze week beiden een intake doen voor het volgen van een intensieve Duits-cursus van 3 weken in Februari. Die intake is bedoeld om te kijken welk niveau van Duits je al hebt (belabberd), zodat je in de juiste groep geplaatst kunt worden. We hopen hiermee ons niveau wat op te krikken. Voor veel situaties gaat het prima, zeker qua lezen/schrijven en verstaan, maar we maken natuurlijk veel grammatica-fouten, en we schamen ons nog een beetje om zelf in het Duits te praten als het niet absoluut noodzakelijk is. Op de Universiteit praat natuurlijk vrijwel iedereen Engels, maar bijna alle collega’s zijn origineel Duits-talig, dus je kunt je voorstellen dat de gesprekken soms zomaar over kunnen gaan in het Duits. Wat dat betreft lopen ze hier misschien wat achter op Nederland, of tenminste op hoe het bij de Geologie-afdeling in Utrecht ging. We hopen dat er a.s. oktober wat meer internationale collega’s bijkomen, want we denken dat dat goed zou zijn voor het internationale karakter dat een Universiteit hoort te hebben, en voor iedereens niveau van Engels! Maar dat neemt nog steeds niet weg dat beter Duits, ook in het dagelijks leven, goed van pas kan komen! En daarbij betaalt de Universiteit voor de cursus…:-D

Ons huisje begint inmiddels nog meer vorm te krijgen, maar “om budgetaire redenen” heeft het wel op een wat lager pitje gestaan. Gelukkig komt er morgen salaris :). Verder zijn we erachter gekomen dat “even een stukje wandelen vlakbij je huis” hier ook kan betekenen dat je zo’n 100 meter recht naar beneden van een modderige berg afmoet (en ja, we liepen gewoon op het aangeven pad)! Natuurlijk vermaken we ons ’s avonds en op zo’n zondag ook prima met (een heleboel) films en meegenomen Nederlandse boeken. En Resi begint net aan een nieuwe legpuzzel, dus die is ook weer even zoet (ik moet er niet aan denken, puzzelen, maar gelukkig: smaken verschillen)! En als we onverhoopt toch niets meer te doen hebben: we hebben inmiddels al 4 weekenden bezoek ingepland staan de komende tijd (de eersten komen al over 3 weken!), dus dan hoeven we ons al helemaal niet te vervelen!

Goed, dat was het weer voor nu! Toch nog een langer verhaal geworden dan gedacht ;-) Deze keer geen foto’s, daarvoor hebben we er niet genoeg gemaakt! Groetjes!

Maarten en Resi