Vakantietijd…en een ENORME blog!

Hoi allemaal!

De vorige blog is nu echt lang geleden, dus tijd voor een nieuwe! Ja, het was nu officieel vakantietijd! Niet alleen zijn we natuurlijk zelf lekker op pad gegaan, maar ook voor de rest blijkt het uit alles: op de universiteit is het al weken uitgestorven (mensen op vakantie, mensen op veldwerk, te warm weer, en natuurlijk hebben de studenten 3 (!) maanden vrij hier), het is lekker rustig met auto’s op straat, en zomerse plekjes zijn (soms) afgeladen! Maar goed, we beginnen natuurlijk eerst met onze vakantie, want we hebben ONTZETTEND veel gedaan! Ofwel, dit wordt een ENORME blog. Jullie zijn gewaarschuwd, en vluchtig doorlezen is ook toegestaan ;-)

(Grofweg hebben we trouwens de Carpatenboog gevolgd in Roemenië, voor wie met een kaart wil kijken waar we allemaal waren ;-) )

Op zaterdag 21 juli zijn we in de auto gestapt op weg naar Hongarije. Vanwege het lumineuze idee om de achterbanken er maar helemaal uit te monteren hadden we lekker veel ruimte, dus alles paste makkelijk. Alles zat mee op de weg, en de Hongaarse snelwegen mogen dan saai zijn, maar ze schieten wel op. Na een ritje rechtstreeks door het centrum van Boedapest (“Eens kijken of het hier echt zo mooi is en we hier een andere keer langer naartoe willen gaan” Antwoord: Ja!), kwamen we ’s middags aan in het plaatsje Hajduböszörmény (10 punten voor wie dit correct uit kan spreken). Na onze tent op te hebben gegooid – we hebben nog steeds zo’n heerlijk snelle tent – zijn we lekker de thermaalbaden ingedoken. Na de eerste camping-kookactie begon het helaas te regenen. Op zich niets aan de hand, maar je raadt het al: dit ging de hele nacht door!! De eerste ochtend mochten we dus zeiknat inpakken! Best onhandig, maar gelukkig heeft de auto airco, en wisten we dat we dat het op de volgende locatie weer lekker weer zou worden! Dus na nog een korte tussenstop in een Hongaarse hypermarché konden we door naar Roemenië!

Gelijk over de grens werden we geconfronteerd met de wegen…want in tegenstelling tot wat iedereen denkt, kunnen deze fantastisch zijn in Roemenië! Zo ook hier! Wel grappig was het dat de hele kant van de weg volstond met verkopers. En ook zijn er overal lifters (maar ja, wij hadden toch geen achterstoelen). Keken we toen nog van op, maar dat was na een paar dagen ook wel gewend ;-) Wat ook gelijk opviel: de gemiddelde snelheid op Roemeense wegen ligt vrij laag. Snelwegen zijn er vrijwel niet, en alle andere wegen lopen door dorpjes. “Even” een paar honderd kilometer afleggen doe je dus niet! Maar goed, dat wisten we van tevoren!

Na een mooie rit (waarbij we helaas niet goed hebben opgelet in wat schijnbaar de lelijkste stad van Roemenië is) kwamen we aan op onze eerste camping in Roemenië, in het gehuchtje Breb. Superschattig dorpje, met alleen maar vriendelijke mensen, en uiteraard was de weg door het dorp heen naar de camping onverhard. De camping wordt gerund door 2 Nederlanders. Op vakantie probeerden we dit meestal te vermijden, maar in Roemenië zijn het over het algemeen de betere campings die door buitenlanders worden gerund. En vooral deze waren ook erg vriendelijk. Hier kon onze tent lekker drogen en hebben we lekker gerelaxed. Maar…de volgende ochtend moest natuurlijk de omgeving worden verkend! We hebben het “Merry Cemetery” in Săpânţa bezocht, een kerkhof wat maar met één doel is aangelegd: vrolijkheid! Ofwel, mooi beschilderde kruizen en grappige en sarcastische spreuken op de graven. Niet voor iedereen weggelegd waarschijnlijk, maar wij vonden het juist een leuk idee! Verder zijn we nog in een gevangenismuseum voor de slachtoffers van het communisme in Roemenië geweest, en daarna, omdat we toch aan de grens waren, Oekraïne ook nog binnengereden! De Oekraïense grens was fantastisch, want ze deden precies wat we verwacht hadden: juist ja, iets op een briefje schrijven, dat aan jou geven, 5 meter verder rijden, briefje afgeven, stempeltje krijgen, paspoort en autopapieren geven, stempeltje krijgen, naar het volgende hokje lopen met een briefje, stempeltje krijgen en een ander briefje krijgen, 5 meter verder rijden en je briefje weer afgeven. Volgens mij klopt de volgorde zo ;-) Uiteraard snapten ze er niets meer van met onze Nederlandse paspoorten en Oostenrijkse auto, maar na zo’n 1,5 uur konden we toch weer door! Nou is er in deze buurt van Oekraïne niet zoveel te doen, maar we zijn nog even doorgereden naar het “Geografische Middelpunt van Europa”…voor de foto. Een Wiki-zoektocht achteraf vertelende ons dat er nog zo’n 10 plaatsen zijn die dit claimen, door heel Europa, maar dit mocht de pret niet drukken! In ieder geval was het leuk om het eens te zien!

De omgeving rond Breb is prachtig maar we hadden nog wilde plannen met de rest van de vakantie, dus na 2 nachtjes zijn we weer doorgetrokken. Onze route ging langs de houten kerkjes en kloosters waar de streek om bekend staat. Echt heel mooi! Sowieso is de hele sfeer fantastisch. Het gebied staat zelfs in Roemenië bekend als “de middeleeuwen”, en inderdaad leven mensen er nog heel ouderwets, rijden overal paardenkarren etc. Maar juist hier hadden wij in Roemenië het gevoel dat mensen het gelukkigst waren! Maar goed, we gingen onderweg naar een wat rijker gedeelte. Dit bleek helaas niet uit de wegen… Één pas werd ongelooflijk slecht halverwege. Gaten ontwijken kreeg een nieuwe dimensie, en we hebben nog nooit zoveel aan de verkeerde kant van de weg gereden! Haalt je gemiddelde snelheid dus erg omlaag, maar ja, het heeft ook wel z’n charme :-D Wat later dan verwacht kwamen we dus aan op de volgende camping, in Fulda Moldova. Ook deze werd gerund door Nederlanders (en had – enigszins fout ;-) – ook een Nederlandse naam, “De Vuurplaats”). Heel andere mensen die de camping runden, maar daardoor was het niet minder leuk. ’s Avonds hebben we met de eigenaren en nog 2 anderen gegeten op de camping, heerlijk.

De volgende dag moest de omgeving natuurlijk weer verkend worden. Hier staan een flink aantal kloosters die ook aan de buitenkant beschilderd waren. Dit gaat heel acultureel klinken, maar we vonden ze uiteindelijk niet zo heel interessant… Best mooi, maar wel flink toeristisch, en eigenlijk vonden we de half-uit-elkaar-gevallen mijn uit de communistische tijd waar we even rondgestruind hebben, en een zoutmijn die we bezocht hebben (je blijft geoloog hè) een stuk interessanter :-D

Na deze geslaagde dag hier hebben we besloten weer door te trekken, om wéér een ander stukje Roemenië te zien. Dit was weer een flinke rit, dus het koste een dag, maar was wel mooi. ’s Middags kwamen we aan op een camping in Sighişoara. In vergelijking met de twee rustige eerdere campings was dit wel even iets anders! Naar Roemeens gebruik sta je haring aan haring, en er kunnen altijd nog mensen bij ;-) Maar goed, uiteindelijk viel het niet heel erg tegen, en het zwembad was met de hoge temperaturen heerlijk om in te liggen. Sighişoara is ook de (vermoedelijke) geboorteplaats van Vlad Tepes (Dracula), en een prachtig stadje op de heuvel. Hier hebben we lekker gegeten, en uiteindelijk de fout gemaakt om met 2 lokale Roemenen in gesprek te raken… Ik zeg “de fout”, omdat we werden meegesleept naar de verjaardag van iemand die gevierd werd op het dorpsplein, en hier uiteraard werden getrakteerd op de lokale alcoholische specialiteiten. Supergezellig dus, maar de volgende ochtend was het wel even zwaar wakker worden ;-)

Gelukkig hadden we maar een kort ritje in het verschiet. Sighişoara hadden we alleen gekozen als korte tussenstop, omdat in één keer door te ver was. De volgende camping lag in het dorpje Cârţa, en na een niet al te lange rit (hoewel wel door een heleboel kleine dorpjes en deels onverhard reden) kwamen we hier aan. Ook deze camping werd weer door Nederlanders gerund (we deden het echt niet expres, maar we wilden goeie campings hebben!). Na het opzetten van onze tent was de kater toch redelijk weg, en hebben we besloten Sibiu te bezoeken, een stukje verder langs de grote weg. Dit is één van de mooiste plaatsjes in Roemenië, met nog veel Duitse invloeden op de bouwstijl. Erg mooi dus! Ook de volgende dag konden we weer lekker de toerist uithangen met een “must-do” trip in Roemenië, naar “het” Dracula-kasteel in Bran. “Het”, want de “echte” Dracula heeft hier niets mee te maken gehad, alleen heeft Bram Stoker in het boek zijn kasteel hier gesitueerd. Gelukkig staat er ook een leuk kasteel, maar helaas viel het een beetje tegen door de groooote drukte (waar dan plotseling weer Amerikaanse toeristen vandaan komen is altijd een raadsel). Na het bezoekje hier zijn we teruggereden langs de citadel van Râșnov, wat eigenlijk veel mooier, leuker, en vooral rustiger was ;-) Omdat we de omgeving erg mooi vonden besloten we nog een dagje op de camping te blijven, en hebben we de volgende dag de stad Braşov bezocht, en nog lekker gezwommen. Ook weer allemaal leuk!

Maandag de 30e besloten we toch maar weer door te trekken. Helaas waren de regengoden ons niet gunstig gezind en plensde het keihard bij het vertrek. Gelukkig hadden we geoefend in Hongarije, dus het ging wel. Cârţa ligt aan de voet van het gebergte en hier loopt één van de gaafste wegen ter wereld overheen, de Transfăgărășan. En wie zijn wij dan om deze niet te rijden??! De weg is aangelegd door de dictator Ceaușescu, omdat hij in al zijn wijsheid had bepaald dat er een weg rechtstreeks over de bergen nodig was. Lekker nuttig dus, maar ja, het maakt wel een mooie weg ;-) Erg gaaf dus, en aan de andere kant lag alweer de volgende camping, Dragoske, dus we hoefden geen enorme route af te leggen. Deze camping werd weer door Roemenen gerund, maar was prima in orde. Zowaar konden we ook nog even Frans oefenen, gezien veel wat oudere Roemenen Frans spreken in plaats van Engels (Frans en Roemeens lijken dan ook best een beetje op elkaar, vandaar). Na onze tent weer te drogen hebben gezet hebben we het lekker rustig aan gedaan.

Onze wilde vakantieplannen waren inmiddels een beetje afgezwakt. Omdat het land overal zo mooi bleek te zijn, omdat je niet zo snel verder kunt reizen, en vanwege tips van anderen besloten we om niet meer naar de zwarte zeekust te gaan, en niet meer naar Bulgarije. Maarrrr…Boekarest stond nog steeds in de planning! Op dinsdag was het dus tijd hiervoor, en – zowaar – daar ligt in de buurt ook nog een snelweg, dus het reizen ging wat sneller. We hebben aan de stadrand geparkeerd (in het gras naast een soort parallelweggetje…zou je normaal niet doen, maar Roemenen parkeren overal, zeker in Boekarest, en er is toch geen controle), en zijn met de metro de stad binnengegaan. Uiteraard moesten we hier eerst dé highlight van de stad bezoeken: het GIGANTISCHE Parlementspaleis. Dit is één van de allergrootste gebouwen van de wereld, en aangelegd door (één keer raden, ik geef een tip: megalomanie): Ceaușescu. De bouw heeft Roemenië in een crisis gestort, en zowat alle beschikbare bouwstoffen van het land gingen hiernaartoe. Best een treurige geschiedenis dus, maar gezien het gebouw toch al bijna af was toen Ceaușescu werd verdreven, is het nu ook wel iets om een beetje trots op te zijn: ze hebben het toch maar gebouwd. En inderdaad, het gebouw is ENORM. Je gaat van ene gigantische naar andere gigantische kamer. Alles natuurlijk rijkelijk versierd, en in een heleboel verschillende stijlen. Na de anderhalf uur durende tour heb je maar een fractie van alle kamers gezien, en dan rekenen we nog niet eens de 8 (!) ondergrondse verdiepingen mee! Heel imponerend dus, en zeker een aanbeveling mocht je nog eens in Boekarest zijn.

Voor de rest is er in Boekarest nog een kleine binnenstad met mooie plekjes, maar het paleis is toch absoluut het belangrijkste. Gelukkig konden we ons nog wel vermaken, en de onweersbuien aan het einde van de dag waren alleen maar welkom, want het was wel ècht heet. Op de terugweg was dit iets minder (in het donker en de regen zijn niet alle Roemeense wegen even fantastisch), maar toch was het een mooie dag!

De dag hierna hebben we nog wat rondgereden in de omgeving van de camping, maar hebben we vooral rustig aan gedaan. ’s Avonds besloten we naar één van de houten huisjes op de camping te verhuizen vanwege de regendreiging. Heel veel campings in Roemenië hebben hutjes of caravans te huur staan, voor vrijwel geen geld. Alleen met een tent kamperen is nog goedkoper ;-) Je raadt het natuurlijk al: het heeft nooit geregend. Maar goed, het sliep wel lekker, en doordat de auto al grotendeels ingepakt was, konden we de volgende dag op tijd op pad. Dit mocht ook wel, want we hadden een flinke route voor de boeg, inclusief een weg waarvan we niet zeker waren of hij bereidbaar zou zijn. Want ja, er was nóg een bijzondere weg te vinden in Roemenië, de zogenaamde Transalpina. Na nog wat sightseeing kwamen we aan bij de weg, en ja, er stond een bord dat ‘ie verderop afgesloten was… Dit zou vele kilometers omrijden beteken, dus balen! Maar goed, toch maar erop gereden, en op een gegeven moment stond er inderdaad een afsluitingsbord. Gelukkig viel deze goed te negeren, reed iedereen er toch door, en kon het ook de wegwerkers niets schelen, dus: gewoon door! Prachtig weggetje, enorm hoog, en vol met bochtjes!! En eigenlijk nog veel mooier dan de Transfăgărășan! De reden van afsluiting bleek uiteindelijk te zijn dat de bewegwijzering (niet heel hard nodig) en de vangrails (oké, heel eerlijk, wel ietsje meer nodig) nog niet klaar waren, maar al het asfalt lag er, dus het was prima te doen. Ofwel, twee vliegen in één klap: een fantastische weg, en nog de kortste route ook! Uiteindelijk kwamen we uit op een camping in het dorpje Aurel Vlaicu. Je raad het al, ook weer door Nederlanders gerund ;-) Hier konden we even genieten van het zwembad, want de temperaturen waren nog steeds niet omlaag gegaan!!

De volgende dag hebben we in de omgeving gekeken, maar merkten we toch dat we een beetje moe waren van alles wat we gezien hadden! Toen ’s middags ook nog eens het kasteel in Hunedoara al dicht bleek te zijn (wat er wel heel mooi uitzag van buiten), vonden we het wel mooi geweest. We hadden immers al zo veel gezien! Dus we hebben op de camping nog even uitgerust en gezwommen, en vast een beetje ingepakt.

Op zaterdag was het dus alweer tijd om weer terug te gaan! We zaten nu dusdanig westelijk in Roemenië dat we mooi in één keer door naar huis kunnen rijden. Lang leve de Hongaarse snelwegen ;-) Dus eenmaal thuis hebben we alles opgeruimd, en toen was het allemaal weer voorbij!! Een fantastische vakantie dus!!!

Nog even een kleine samenvatting van onze ervaringen in Roemenië:
-Inhaalacties… Dubbele doorgetrokken strepen in bochten “moeten kunnen”, het liefst veel te hard, en je leert snel in zelf ook lompe acties uithalen ;-) “Je rijdt als een Roemeen” is voor ons nu een begrip. Een snelweg begrijpen ze dan weer niet zo goed, daar rijden ze te langzaam.
-Rijlesauto’s…Daar ligt het blijkbaar niet aan, want die zijn ongelooflijk traag!!
-Gatenwegen en onverharde wegen…Mja, zijn er best veel van. Je moet niet met je “Michelinkaart Frankrijk”-idee gaan rondrijden en denken dat elk wit weggetje prachtig geasfalteerd is ;-) En niet een te nieuwe auto meenemen! Maar al met al viel het nog wel mee, als je alle verhalen van anderen leest!
-Paardenkarren…Zijn overal! Sterker nog, in sommige dorpjes wordt je raar aangekeken als je een auto hebt ;-)
-Staren…Zijn ze trouwens af en toe sowieso goed in. Er heerst echt een kijkcultuur, vooral langs de wegen! In het begin soms wat ongemakkelijk, maar eigenlijk best grappig. Onze truc: gewoon gaan zwaaien naar iedereen die staart!
-Zwerfdieren…Moet je af en toe wel voor oppassen, dat je ze niet overrijdt. De beestjes zelf zijn over het algemeen best lief!
-Zigeuners…Zijn er best veel, en het is af en toe best wel gek: als er een dorpje op de kaart staat, verwacht je geen enorm tentenkamp! Maar eigenlijk heb je nergens last van, veel over ze wordt erg overdreven.
-“Besjesverkopers”…Straatverkopers langs de weg met besjes zijn overal!! Of druiven, meloenen, appels of wat ze maar konden vinden!
- Dacia’s…Ook die zijn overal, maar dat valt dan ook wel weer te verwachten!
-Kleren…Jaja, af en toe zie je echt de meest fantastische Adidascollecties van 1988 voorbij komen!
-“Radioroemenen”…De beschrijving van één van de campings dekt het helemaal: “Een radio hoeft u niet mee te nemen, die hebben de Roemenen wel”. Jep, de gemiddelde Roemeen op een camping gooit zijn autodeuren open en de radio aan! Leeftijd maakt trouwens niets uit! En in Roemenië is er ALTIJD partymuziek! Kent iemand O-Zone nog? Dat dus. Ook niet verwonderlijk dat het Eurovisie songfestival populair is ;-)
-Maar bovenal: een fantastisch mooi land, en we willen zeker nog een keer terug!!

We hadden wel een beetje pech met dat op vakantie zowel 2 koplampen sprongen (zelf gefixt), het luchtbed lek ging (zelf een nieuwe gekocht), onze lens van de camera kapot ging (komt nu terug van reparatie), en we een voetbal tegen de rechterspiegel hadden gekregen, terwijl wij weg waren van de camping in Sighişoara. Gelukkig was alleen het glaasje stuk, en hebben we terug in Oostenrijk een nieuwe besteld. Zoals gezegd, een beetje pech dus, maar uiteindelijk viel alles mee! De auto is het gelukkig ook blijven doen, en met uitzondering van wat startproblemen als het wat kouder en vochtiger was, was het verder prima. We kennen inmiddels de truc en krijgen ‘m eigenlijk altijd prima aan de praat, dus zijn niet meer bang als ‘ie het eventjes niet doet. Met een Citroen moet je natuurlijk niet te kieskeurig zijn ;-) Alleen maar hopen dat het in de winter goed gaat, maar hij gaat sowieso nog even naar de garage voor de keuring.

Nu is de vakantie natuurlijk alweer een hele tijd geleden, dus is er ook sindsdien van alles gebeurd! Gezien de vakantieomschrijving wel wat lang uitgevallen is, proberen we het kort te houden ;-)

In het eerste weekend kwam gelijk bijna het hele gezin van Resi op boek, inclusief nichtje Anna en neefje Wim. Deze kwamen met de auto, en verbleven in een appartement niet zo ver hier vandaan. Dit was erg gezellig! Op de vrijdag was Resi jarig en hebben we – na een hele berg pakjes – de dag in de dierentuin doorgebracht. Verder hebben we flink wat dingen bezocht, en onder andere lekker gerodeld op de Sommerrodelbahn van Wenen, en in het Prater rondgelopen. Verdere bezigheidsomschrijvingen in Wenen kent iedereen natuurlijk inmiddels wel ;-) We hebben ook veel lekker rustig aan gedaan, met als hoogtepunt de maandag, waarop we mooi een duik in de Donau konden nemen! Ofwel weer een geslaagd weekend met gasten!!

In de tijd hierna was het nog steeds flink warm in de stad, en besloten we wat hogere bergen op te zoeken voor verkoeling. Gezien we met onze “Niederösterreich-card” nog wat kabelbanen e.d. gratis konden bezoeken, hebben we hier goed gebruik van gemaakt. Van de “Wiener Hausalpen” hebben we nu de Rax, de Schneeberg en de Hohe Wand al wandelend onveilig gemaakt. De laatste samen met Ankie, een studievriendin uit Utrecht, die 3 weken in Wenen zit voor een cursus. Hier zijn we ook nog lekker mee uit eten geweest en gisteren (zondag) de sauna mee ingedoken.

Verder moesten we doordeweeks natuurlijk gewoon werken! Zoals gezegd is het erg rustig, maar onze werkgeest begint wel weer iets meer terug te komen, zeker nu het weer wat afkoelt. Nederland houden we natuurlijk ook goed in de gaten, met de verkiezingen voor de deur! 2 stemmen zijn in ieder geval al gegeven, want wij hebben afgelopen vrijdag onze brieven met stembiljetten opgestuurd. Spannend dus!

De komende tijd staat in het teken van “gewoon” werken, maar Maarten heeft ook nog een week cursus en een congres met presentatie in Wels. Resi heeft inmiddels ook geboekt voor haar week cursus in Napels midden Oktober. Maar nog voor die tijd komen Lily en Audrey, 2 oud-huisgenootjes van Maarten, ook nog een weekend langs, dus dat wordt ook weer gezellig! Genoeg te doen dus weer! Van het najaar hopen we nog een keer, waarschijnlijk met de auto, naar Nederland te komen!

Nou, dat was het dan eindelijk voor deze blog! Excuses voor de lengte, maar nu hebben wij ook gelijk – 2 vliegen in één klap – een mooi verslag van onze vakantie voor onszelf ;-) Mijn vingers zijn moe, dus we gaan nu lekker zitten en Boer zoekt vrouw kijken :-D Groetjes weer aan iedereen!!!

Maarten en Resi

P.S. Bij een ENORME blog horen natuurlijk ook ENORM veel foto’s (sorry!)! We hebben de camera goed gebruikt in Roemenië, dus zelfs na meerdere keren selecteren blijft er nog aardig wat over… Ze staan weer op maartenenresi.multiply.com !