Het is begonnen...

Hallo (Servus) allemaal!

Dan hier eindelijk mijn eerste avonturen! Nadat de verhuishulp/buscrew mij maandag 11 oktober mij verlaten had, heb ik geprobeerd mijn plekje hier te vinden. Nu 1.5 week later is dat toch wel aardig gelukt, ookal is het wel enigszins eenzaam de eerste dagen zonder vriendje, kenissen, internet, tv etc. Ook kon ik niet echt aan het werk omdat er eerst een afspraak gemaakt moest worden met “de grote baas” (van de OMV), die over mijn samples (monsters) zal gaan en ook de financiering voor mijn project heeft geregeld. Dit is in dit geval aardig ingewikkeld omdat mijn samples uit het verre Yemen komen en het op het moment niet mogelijk is daar nieuwe samples te halen vanwege de politieke situatie daar. En als dat al mogelijk zou zijn, dan zou het veel ste veel geld kosten om het daadwerkelijk met een boor naar boven te halen. Ja, het blijft ingewikkeld dat olie/gas gebeuren waarin ik terechtkom. Enfin, die afspraak heb ik vandaag eindelijk gehad en na een bezoek aan een zeer nieuw en zeer mooi hoofdkantoor in Wenen zijn we (ik, een technicus die geinteresseerd was en de hoofd van mijn afdeling) richting Gänserndorf gegaan, in een dikke witte BMW uiteraard :P, waar mijn samples liggen opgeslagen. Na verdere romslomp met badges ed. heb ik een blik kunnen werpen in het depot waar alle boorkernen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Boorkern) van de OMV liggen opgeslagen. Je raad het al, dat is vrij groot. Dus vanaf nu kan ik echt aan de slag op de universiteit en ik heb er écht zin in.
De vraag rest: wat heb ik in de tussentijd gedaan? Eigenlijk, als ik erop terugkijk, niet zoveel! Ik heb eerst het huis wat opgeruimd, wat op de universiteit rondgehangen, kennis gemaakt met collega’s, skypen met de familie en met Maarten natuurlijk, puzzelen, lezen, badderen, koken etc. Wat mij opviel hier is dat de sfeer onder de collega’s lekker relaxed is en dat zij nog meer van borrelen houden dan dat ze in Utrecht deden. Om elke reden gaat er weer een bierblikje open. Dan bedoel ik van die halve liter blikken natuurlijk ;). Dat geeft mij weer de kans om met mensen te praten en een beetje kennis te maken, en van de ene dag op de ander sta ik met mede-studenten/collega’s in een soort van jazz-café waar een bandje speelde waarvan de lead-zanger weer een collega is. Dan sta je toch raar te kijken als hij in een glittershort, net-panty en lichtgevende bril op het podium staat en blije doch harde muziek loopt te maken. Dat was zeker een gezellige avond!
Inmiddels is het met de spullen die we al hadden het appartement wel aardig ingericht en ook heb ik hier in huis het eerste ongeluk al “meegemaakt”. Eigenlijk wel grappig, want ik had een koptelefoon op en ik hoorde wel een harde knal, maar ik negeerde het eigenlijk een beetje. Totdat ik een half uur later uit het raam keek (die vrij groot is trouwens) en allemaal blauwe flikkerlichten zag. Ja, er zaten heus 2 auto’s inelkaar, recht onder mijn raam. Het was alleen blikschade, maar het verbaasd me toch wel dat ik er niet meer van meegemaakt heb, zo dichtbij. Aan de situatie te zien zal dat vast nog wel vaker gebeuren en gebeurd zijn (blinde kruising, zonder voorrangsborden, die ook nog eens heel erg breed is). De mensen rijden hier soms echt als gekken.

Maar wat mis ik tot nu toe het meest: Maarten natuurlijk, de familie, vrienden, huisgenoten ed., maar ook lekker brood, want dat kennen ze hier toch niet. Ookal moet ik zeggen dat als je het toast en lekker warm op eet dat het goed te doen is. Ik zal er wel aan wennen. Eigenlijk valt 't ook allemaal wel mee, maarja ik ben ook nog maar 2 weken weg!

En wat is lastig: Toch wel de duitse taal. Zelfs op de universiteit wordt er heel veel duits gepraat, ook tijdens officiele bijeenkomsten. Als ze met mij praten dan gaat dat vaak/altijd in het Engels, maar onderling praten ze altijd in het duits. Nu is het niet zo dat ik echt geen duits kan, maar het accent is toch behoorlijk lastig als ze tegen elkaar praten en niet hun best doen om duits te praten in plaats van oostenrijks. Maarja, doordat zij duits/oostenrijks praten, zal ik het ook beter leren! Ook lastig is het Oostenrijkse toetsenbord. De Y en Z zijn omgedraaid en als je blind typt zoals ik dat doe, vergeet je dat en worden het soms rare woorden. Ik ben trouwens nu al het gepaneerde eten zat, wat ook best lastig is want je vind niet echt anders. Ik heb vandaag zelfs gepaneerde bloemkool op. Opzich niks mis mee, maar niet echt mijn ding. Geen schnitzels voor mij de komende tijd!

En wat vind ik echt heerlijk aan Wenen: Het openbaar vervoer. Echt op elke hoek stopt wel een tram, bus of metro (als je geluk hebt), en het rijdt ook nog eens altijd. In het weekend kan ik zelfs ’s nachts vanuit het centrum elk kwartier thuiskomen als ik wil. Dit is wel anders dan in Ruinen… Ook de ruimte die ik hier heb, vergeleken met mijn kamer, is erg prettig. Ik heb alles voor mezelf en het is ook nog eens makkelijk schoon te houden. Ik heb zelfs een vaatwasmachine (en een bad)! Ook het gebied om Wenen heen is mooi, waar Wenen vrij plat is heb je aardig wat heuvels om je heen. En zelfs het weer is hier beter. Vandaag zelfs de hele dag zonneschijn gehad en in totaal nog maar een halve dag regen. Niet verkeerd toch?

Nou dit was het weer voor vandaag, foto’s komen later want ik moet nog bedenken hoe ik dat ga doen!

Veel liefs,
Resi