Maarten in Wenen!

Grüss gott!

Nu ik ook hier woon, mag ik óók wat op de blog zetten! "Moeder de vrouw" Resi is het huis uit om geld te verdienen dus ik kan zeggen wat ik wil ;-)

Vorige week donderdag ben ik, samen met m'n ouders, met de auto naar Wenen komen rijden. De dagen ervoor stonden natuurlijk in het teken van opruimen, nog zoveel mogelijk mensen zien, nog meer opruimen, etentjes plannen, nòg meer opruimen, en de laatste dingetjes in Nederland regelen. Het heeft even geduurd, maar inmiddels lijkt alles geregeld te zijn qua verzekeringen e.d. Vooral uitleggen dat ik in maart aan een promotiestudie begin (wat dan in Oostenrijk wel officieel studeren is maar waarvoor je toch loon krijgt) bleek niet goed uit te leggen aan de verzekeraars. Leuker was het gelukkig om de laatste dag voor m'n vertrek nog één keer met m'n huisgenootjes te eten èn een "nieuwe Maarten" (hun woorden!) uit te kiezen voor mijn oude kamer. Uiteraard mis ik m'n huisgenootjes al héél erg, maar Resi en een groot (schoner) huis maken veel goed!!

Donderdag overdag heb ik de auto ingeladen in Utrecht (o.d.z. "als er nog vrije ruimte over is, zit er te weinig in"). In Sassenheim hebben we nog even met het gezin gegeten, en kwamen er last-minute nog wat mensen langs om gedag te zeggen. Er moest nog meer ingeladen worden (m'n vader kon z'n verre-autorit-lijfspreuk "Moet dat allemaal mee?" mooi gebruiken), maar zowaar kon er ook nog wat van hun eigen bagage bij, èn kon je nog redelijk comfortabel op de achterbank zitten. Met twee fietsen achterop hing de auto flink op z'n veren (en de eerste drempel gaven we gelijk een oplawaai met de trekhaak), maar verder zijn we zonder al te veel problemen door de nacht heen naar Wenen gereden.

Hier aangekomen kon ik eindelijk Resi weer zien (jeeeeej!) en een troep maken van het huis met al m’n meegenomen spullen. ’s Middags zijn m’n ouders naar hun prachtige hotel gegaan en zijn Resi en ik gelijk maar wat meubelwinkels ingedoken. ’s Avond zijn we met z’n vieren uit eten geweest in een tentje waar Resi en ik al eens eerder waren geweest. Ik denk dat ik genoeg zeg als “In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst” blijkbaar ook voor restaurants geldt… Daarna zijn we allemaal lekker vroeg gaan slapen, want zo’n nacht doorrijden merk je toch wel!

De rest van het weekend stond in het teken van een beetje klussen en Wenen zien. Als jullie nog eens een gids nodig hebben in Wenen: m’n ouders zijn véél beter in het vinden van de highlights dan wij (en hebben inmiddels al bijna meer gezien dan wijzelf) ;-) Het weekend vloog voorbij op deze manier, en op maandagochtend was het alweer tijd om afscheid te nemen. Met m’n ouders veilig onderweg kon Resi naar haar werk en kon ik me gaan inschrijven bij de gemeente, en daarna lekker aan het klussen. Heb inmiddels wel spierpijn van het betonboor boven je hoofd houden, op z’n kop in kastjes liggend met stopcontacten klooien, en fietstochtjes naar bouwmarkten en woonwinkels als je wéér wat vergeten hebt, maar het begint er wel steeds mooier uit te zien!

Over fietstochtjes gesproken: sinds afgelopen weekend hebben Resi en ik allebei een fiets in Wenen, en we hebben er al wat gebruik van gemaakt. Ze hebben beide gelukkig goeie versnellingen en remmen, want dat heb je wel nodig hier! Op en neer naar de supermarkt is de fiets erg handig. Je moet wel zorgen voor een goeie route (het liefst zonder tramrails). De automobilisten zijn verdeeld in een aantal kampen: zij die je niet zien, zij die je wel zien maar doen alsof je er niet bent, en zij die doodsbenauwd voor je zijn en gelijk in de remmen duiken als je ook maar één beweging maakt! De laatste groep is gelukkig vrij groot :) Langere stukken fietsen is wat lastiger, vooral omdat het moeilijk is een legale route uit te zoeken (“uitgezonderd fietsers” kennen ze wel maar wordt helaas nauwelijks gebruikt). Gisterenavond mocht ik zonder de route te kennen bergop, in het donker, met regen, en in de avondspits naar huis. Goed idee als je levensmoe bent, maar anders niet echt een aanrader…

M’n fietstochtje gisterenavond was trouwens vanaf Resi’s universiteit. Op dinsdagavonden hebben ze daar een informele (lees: met bier; ’t blijft Oostenrijk) bijeenkomst met een aantal mederwerkers, waarbij het de bedoeling is dat iemand iets verteld over z’n onderzoek. Gisteren was het Resi’s beurt iets te vertellen over haar MSc-scriptie in Utrecht. De presentatie ging prima, en voor mij was het ook leuk om eens van begin tot eind te horen wat Resi nou eigenlijk gedaan heeft! Bij de “naborrel” was er een prachtige conversatie langs mij heen, waarvan jullie de uitkomst vast wel kunnen raden: Organisator: “Voor volgende week dinsdag hebben we nog niemand” Resi: “Oh, Maarten wil vast ook z’n onderzoek wel presenteren”…

Goed, dat was het wel weer zo’n beetje voor nu! Een veel te lang verhaal maken terwijl er eigenlijk niet zoveel is gebeurd is ook een talent, zullen we maar zeggen…

Wiederschau’n, wiederhör’n, wiederschreib’n (?) !

Maarten (& Resi)