Kleine wij in het grote Texas!

Howdy!

Het is inmiddels alweer een week geleden dat wij terug zijn gekomen van onze trip naar Austin – onze eerste keer in Amerika – dus hoog tijd om verslag te doen!! Alvast excuses voor de lengte…

Onze beide vluchten gingen helemaal zonder problemen! Gelukkig maar, want 2x overstappen (Londen en Dallas) naar de VS kan een stuk vervelender gaan! Denk aan bagage die niet aankomt, lange rijen bij paspoort/bagagecontrole etc. Niets van dat alles voor ons beiden, en de Amerikaanse douane was ook een stuk minder eng van verwacht uit alle “horrorverhalen” (eigenlijk waren ze best vriendelijk!). De vlucht van Resi was natuurlijk een stuk relaxer (über-business-class!!), maar ook die van Maarten en Alex (collega, PhD student in hetzelfde project als Maarten) was prima te doen. Eigen entertaiment-schermpjes in vliegtuigen zijn een geweldige uitvinding!

De eerste ervaring in Austin was: WARM!! De meeste dagen lag de temperatuur tegen de 40 graden Celcius aan. Bewolking was er gelukkig wel af en toe, en verder is alles er wel op gemaakt: veel schaduw op straat, en binnen natuurlijk overal airconditioning. Regen was al een paar maanden niet gevallen (in Texas heerst momenteel de ergste droogte ooit geregistreerd), en ook in onze tijd was dat geen uitzondering (hoewel we één keer zo’n 10 minuten een paar druppels hebben gehad).

De tweede ervaring: GROOT! En dan voornamelijk de auto’s! We hebben een flink aantal zinloze monsters voorbij zien komen wat dat betreft! Maar goed, in een stad heb je natuurlijk ook een 6 meter lange pickup nodig voor je weekboodschappen…(?). Maar deze gigantische auto’s waren natuurlijk eigenlijk geen verrassing: je bouwt al best een goed beeld op van Amerika door de vele films en TV-series!

En hoe was de eerste week voor Resi? Nou, best interessant. Het hotel was eigenlijk een appartement, maar dan inclusief ontbijt. Ik had een eigen keuken dus de eerste week werd er gewoon lekker zelf gekookt/eten in de magnetron/oven gestopt. Om nou 2 weken alleen maar uit eten te gaan in Amerika is toch niet ideaal. Ik was speciaal 3 Juli naar Texas gegaan om een keer “the 4th of July” (bevrijdingsdag) mee te maken, maar helaas…het was te droog! Waar al decennia lang elk jaar belachelijk veel vuurwerk de lucht in gaat was het voor het eerst sinds tijden afgelast wegens de extreme droogte. Dus ik heb de hele dag maar wat rondgehangen in en rond mijn hotel, want er was verder ook niet veel te doen. Eigenlijk ook wel lekker. Even boodschapjes gedaan bij de Walmart (die om de hoek lag) en een boekje gelezen bij het zwembad. De whirlpool was zo heet dat je er niet in mocht, zegt genoeg denk ik ;). Na lekker rustig aan gedaan te hebben was ook zo weer van mijn toch al niet te grote jetlag af! Ideaal dus eigenlijk!

Dinsdag 5 Juli mocht ik aan het werk. Eerst maar het stoplichtsysteem snappen, dan de bus in op weg naar de campus. Daar ging alles goed en na een kennismaking met de faculteit ben ik naar het lab gegaan waar ik de rest van de week zou verblijven. Brrrrr, wat was het daar koud…overdrijven is ook een kunst! Dus af en toe naar buiten om op te warmen! Het onderzoek ging prima en er lijken ook daadwerkelijk resultaten te komen. Ik moet nog wel heel veel werk verrichten hier in Wenen, maar ik weet nu in ieder geval hoe het werkt en wat ik moet doen, aangezien niemand (ja 1 verloren mineraloog) op de Uni hier in Wenen dat weet!

Goh, maar wat vliegt de week dan eigenlijk. Nadat ik elke dag gewerkt heb, en ’s avonds wat gerust heb, mocht ik alweer verhuizen naar het nieuwe hotel in de binnenstad. Ik moest even wachten in de lobby omdat de kamers nog niet schoon waren, maar al vrij snel kon ik inchecken. Dit hotel was ook prima, maar wel wat kleiner, en zonder eigen keuken. Maar de kamer was prima te delen met 3 personen, de airco deed het goed, en ook hier was een zwembad! En niet te vergeten een ijsblokjesmachine ;-) Na het ophalen van Maarten en Alex van het vliegveld zijn we gelijk het zwembad ingedoken (afkoelen!!!), en daarna vrij snel de stad ingelopen, om de beroemde kolonie vleermuizen onder één van de bruggen over de Colarado-rivier te zien! Elke avond tegen zonsondergang komen de vleermuizen in grote vlagen onder de brug vandaan, op zoek naar hun avondmaal. Rond de tijd dat wij in Austin waren zijn er naar schatting zo’n 1 miljoen (!) vleermuizen onder de brug, dus dat is behoorlijk spectaculair als ze uitvliegen! Helaas waren we de eerste avond net te laat, maar later is het wel gelukt. Hierna hebben we wat gegeten, en toen was het tijd voor Maarten om in slaap te vallen ;-) Alex is nog wel even een bar ingedoken in “6th Street”, dè uitgaansstraat van Austin, met elke avond héél véél live-bandjes. Later in de week hebben wij hier uiteraard ook zelf nog van kunnen genieten!

De volgende dag (zondag), konden we lekker toeristje spelen. We zijn eerst even de Tourist Office ingelopen, om de nodige stapel foldertjes in te slaan. Hierna zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt die bustickets verkocht (supermarkt gevonden, maar geen bustickets), en een Walmart. We wisten dat ‘ie er moest zijn, maar we hebben ‘m niet bereikt… Uiteraard werden we door de locals aangestaard alsof we gestoord waren, want we waren aan het LOPEN (shock!). Maar goed, na toch wat boodschappen te hebben ingeslagen, zijn we teruggegaan naar de binnenstad. Hier hebben we het Texas State History Museum bezocht! Erg interessant, en we weten nu alles van de geschiedenis van Texas ;-) …en erachter gekomen dat Mexikanen niet zo goed zijn in oorlog voeren… Na dit museum (Baliemedewerker: “gemiddeld kost het zo’n 1-1.5 uur”; wij waren 4 uur zoet) zijn we nog even het Capitol ingelopen (een groot roze granieten ding in het centrum, vergelijkbaar met die in Washington). ’s Avonds hebben we nog lekker “TexMex” gegeten, en toen was de dag alweer voorbij!

Maandag hebben we besloten Austin even te verlaten, en een auto te huren (een beschaafde hoor, wees gerust). Hiermee zijn we naar San Antonio gereden, een 2x zo grote stad op ongeveer 1.5 uur rijden. Hier staat hèt hoogtepunt van de Texaanse geschiedenis: The Alamo! Voor wie het niet kent, dit is een versterkte missionarispost, waar tijdens de Texaanse onafhankelijkheidsstrijd flink gevochten is. Een vrij kleine groep Texanen/Amerikanen verschanste zich hier een aantal dagen tegen een overmacht Mexikanen. Uiteindelijk zijn alle Texanen hier omgekomen, maar dit was wel de “trigger” voor meer conflicten, waarna de Texaanse onafhankelijkheid van Mexiko niet lang meer op zich liet wachten. Een echt Amerikaans heldenverhaal dus (en volgens ons ook best wel overdreven en verheerlijkt), maar toch erg interessant! The Alamo bleek eigenlijk best wel klein te zijn, maar wel erg mooi! Ook de rest van het centrum van San Antonio was erg leuk. Ze hebben midden in het centrum een zogenaamde “Riverwalk” aangelegd waar je langs het water kunt lopen, zonder het geraas van auto’s e.d. Hier zitten ook heel veel restaurantjes. In een lekker foute tent met een ober die niet op kon houden “allriiiiiiight” te zeggen hebben we genoten van onze eerste hamburger!

Na San Antonio zijn we verder gegaan met onze “roadtrip”, op naar wat geologie. “Enchanted Rock” is een gigantische hobbel (of eigenlijk meerdere hobbels) graniet, onderdeel van een nog véél groter blok onder het oppervlak. Het was erg warm om omhoog te lopen, maar zeker de moeite waard. Vooral omdat het volledig in “the middle of nowhere” ligt! Hierna hebben we onze weg vervolgt, terug richting Austin. We hebben nog even afgekoeld in Lake Travis, één van de stuwmeren dichtbij Austin. Door de grote droogte lag het waterpeil zo’n 10 meter lager, en dat was te zien! Maar dat maakte het niet minder lekker om even te zwemmen! Na ons diner mochten we de auto weer inleveren, en vroeg naar bed, want de volgende ochtend was het voor Maarten en Alex tijd om te werken!

De cursus waar Maarten en Alex natuurlijk eigenlijk voor kwamen was erg interessant! Geen “knop die alles oplost”, maar we hebben genoeg goede ideeën verzameld! Resi kon nog even van de vakantie genieten, en heeft o.a. de Botanische tuinen van Austin bezocht. Op de avonden hebben we lekker gegeten, was het “6th-street-time”, en hebben wij samen nog een Mall (maar wel een vrijwel failliete, uitgestorven versie) en een Walmart (groot!!!!) bezocht. Na 2,5 dag was donderdag rond lunchtijd de cursus voorbij, en begon het “workshop”-gedeelte. Hier deed Resi ook aan mee, omdat het ook binnen haar project nog nuttig kan worden. Dit was eigenlijk een soort congresje. Na een aantal interessante praatjes konden Alex en Maarten ’s avonds hun poster presenteren, gevolgd door het officiële diner van de workshop. Hierna kwamen we met een aantal internationele mede-studenten op het briljante idee nog een zwembad in te springen! Gelukkig was van één van hun het hotelzwembad tot 11 uur open, dus hier hebben we lekker, mèt blikjes bier (heel bijzonder dat dat gewoon mag in Amerika; kan in Europa in ieder geval meestal niet), in kunnen liggen! De hotelmedewerkers kon het gelukkig ook niet zoveel schelen dat we er met allemaal niet-hotelgasten in lagen… Op vrijdag hadden we nog een dagje workshop, en ’s avonds hebben we nog gezellig gegeten en gedronken met diverse collega’s! Erg geslaagd dus, en we hebben er ook nog wat nuttige contacten aan over gehouden!

Zaterdag was het weer tijd om toeristje uit te hangen, maar nu mèt een aantal mensen van de cursus en workshop. Er was een trip met een bus buiten Austin georganiseerd, waar wij natuurlijk graag aan meededen! Eerst zijn we naar een grot gegaan. Wij dachten: lekker koud, een grot, maar dat viel vies tegen! Het was net boven de 20 graden, maar wel met 99% luchtvochtigheid! Gelukkig was het wel erg mooi en interessant, mede doordat we een geoloog als gids hadden meegekregen! Hierna hebben we geluncht met een echte Texas-style pit-barbecue. Lees: vooral héél véél vlees en bevestigde vooroordelen (super-Texaanse tent en extreem Amerikaanse (dikke!) families). Maar wel errug lekker! Helemaal vol zijn we de bus weer ingestapt en naar een meer gereden. Deze werd gevoed door een bron van een graadje of 20, dus dat was erg lekker, zeker omdat het zowat de warmste dag van de week was. Hier hebben we lekker gezwommen, en Maarten kon lekker het kind uithangen met het slingertouw dat in één van de bomen was opgehangen. En toen gingen we alweer terug naar Austin! Hier hebben we afscheid genomen van de anderen, hebben we nog één keer de vleermuizen bekeken, en nog een laatste bandje bezocht in 6th Street. En daarna lekker de laatste nacht geslapen.

Na het allerlaatste ontbijtje (Amerikaans, d.w.z. karig, slechte koffie, een halve kilo afval per dag omdat alles van plastic is, maar in ons geval wel met wafels in de vorm van Texas!) hebben we rustig onze spulletjes gepakt en zijn we naar het vliegveld gegaan. Onze half uurtje vlucht van Austin naar Dallas was erg leuk met goed uitzicht. Op het vliegveld van Dallas hebben we afscheid genomen van Alex, die naar Madrid vloog in plaats van Londen, vanwege een al eerder geboekte vakantie. De lange vlucht naar Londen ging prima, en we hadden mooi 2 stoelen naast elkaar gekregen. Op Londen hebben we nog even een Full English Breakfast gedeeld. Om de vettigheid van Amerika even af te leren, zullen we maar zeggen! Onze vlucht naar Wenen had een klein beetje vertraging, maar verder ging alles prima, en ook de bagage was er direct!

En toen waren we weer thuis! Héél erg moe, en vooral voor Maarten heeft de jetlag nog een paar dagen aangehouden. Naar Amerika toe was het geen probleem, maar de andere kant op bleek toch wat ingrijpender. Inmiddels hebben we weer een aantal dagen gewerkt, genoten van het baggerweer, meubels in elkaar gezet, Harry Potter-films gekeken, voor het eerst in Wenen naar de bioscoop geweest (uiteraard de laatste Harry Potter, in één van de zogenaamde “internationale bioscopen” waar ze wèl Engelse versies draaien); kortom, we proberen het ritme weer op te pakken! En natuurlijk van alles te doen met wat we in Amerika geleerd hebben!

Volgende week begint onze Duitscursus, en aan het einde van de week komen Maarten’s oud-huisgenootjes Lily en Audrey op bezoek! Verder hebben we onze volgende trip naar Nederland ook maar vast geboekt. Het is pas met Kerst en Oud-en-nieuw, maar beter op tijd dan niet, toch? We hebben er nu al zin in ;-) Maar ook hier in Wenen (en erbuiten) vermaken we ons wel hoor!

Dat was het weer! Uiteraard is het weer een ontzettend lang verhaal geworden, maar ik denk dat jullie vast niet anders hadden verwacht?! Geloof ons: het schrijven is vast minimaal even zwaar als het lezen :-D We hebben uiteraard ook een flinke lading foto’s van onze trip online gezet; zie maartenenresi.multiply.com !!!

Groetjes!!!