Last minute tripjes…

Hoi allemaal,

Ons vorige blogje is weer een maand geleden, dus we vonden het wel weer tijd worden! We hebben een aantal niet echt “normale” weken achter de rug; of juist wel, het is maar hoe je het ziet! Beiden een “last minute vliegreis” gemaakt, meerdere vreemde Oostenrijkse feestdagen lekker vrij gehad, en een abonnement op de tandarts genomen! Maar goed, alles op z’n tijd.

De laatste week van Oktober is Resi een aantal dagen naar Nederland gegaan. Iets daarvoor hadden we het nare bericht gekregen dat haar oom Everhard overleden was aan de gevolgen van kanker. Na wat wikken en wegen t.o.v. werkverplichtingen en vliegtickets heeft Resi besloten een ticket te boeken en een paar dagen terug te gaan. Het was natuurlijk niet voor een leuke reden, maar alles is in zekere zin goed bevallen, als je dat zo kunt zeggen. Maar we houden het toch liever alleen bij onze geplande bezoekjes aan het land hoor…

Ik (Maarten) ben in Wenen gebleven vanwege financiële redenen en werkverplichtingen. Gelukkig was dit ook echt nuttig, want er is nu een begin gemaakt met zogenaamd “FIB-SEM” (voor de liefhebbers: Focussed Ion Beam Scanning Electron Microscopy) werk op de samples. Het ging niet helemaal naar behoren, want om de één of andere reden gaan elektronenmicroscopen altijd kapot als ik in de buurt ben (en ik heb niet eens iets aangeraakt!), maar zoals gezegd, een veelbelovend begin is gemaakt.

Helaas besloot één van mijn kiezen die dagen een wedstrijdje te houden met een pinda…en m’n kies verloor. Flink brok afgebroken! We hebben hier nog geen tandarts en het was avond, en gezien ik Resi niet had om te kijken hoe ernstig het was, heb ik toch maar de “nood-tandartsdienst” bezocht. Hier bleek mijn kies volledig rot te zijn van binnen, en heeft ze ‘m tijdelijk gerepareerd. Ik ben inmiddels 2 keer teruggeweest voor dat en andere gaatjes, en ik mag sowieso morgen nog een keer. Gaat waarschijnlijk nog wel even duren voordat alles gemaakt is. Heel gek, de laatste controle heb ik vorig jaar in Nederland gehad, en toen was er niets aan de hand, terwijl er in de tussentijd eigenlijk niets is veranderd aan eet- en tandenpoetsgewoonten… Maar goed, kan gebeuren, en om het positief te bekijken heb ik hier nu tenminste wel een tandarts! Resi is daar inmiddels ook onder behandeling. Beetje gek hoor, in het Duits, en de behandelmethoden lijken hier iets anders dan in Nederland, maar m’n gebit zit er verder nog in, dus ik zal niet klagen!

Nadat Resi terugkwam uit Nederland konden we beiden een weekje aan de slag met onze zogenaamde “Fakultätsöffentliche Präsentation”. Gezien PhD-studenten in Oostenrijk nog officieel studenten zijn, vallen we ook onder bepaalde (nieuwe) universiteitsregels. Dit houdt onder meer in dat je in het eerste jaar van je onderzoek een aantal pagina’s moet schrijven en een presentatie moet houden op de universiteit om je project goed te laten keuren. Dit is bedoelt om te zorgen dat mensen hun PhD serieus nemen en dat de begeleiders ook daadwerkelijk weten waar ze mee te doen hebben, globaal gezien. Binnen geologie is dit niet eigenlijk echt nuttig (misschien is zinloos een beter woord ;-) ), omdat we bijna allemaal op projectbasis werken waarbij het eigenlijk al redelijk vastgesteld is wat je in dit project gaat doen. Ofwel, puur een formaliteit. Ergens is dit best vervelend omdat het behoorlijk veel tijd kost die misschien beter in daadwerkelijk onderzoek gestoken zou kunnen worden. Maar goed, aan de andere kant hebben we nu beiden een grote powerpoint-presentatie waaruit we voor allerlei toekomstige presentaties slides kunnen kopiëren. De presentaties gingen in ieder geval goed en onze projecten zijn nu echt goedgekeurd!! Het was jammer dat onze 3 andere (verre) collega’s hun presentaties in het Duits deden (blijft raar dat dat hier mag, maar ja…). Èn dat 2 ervan direct na hun eigen presentatie weggingen en niet het fatsoen (?) hadden ook de andere praatjes even aan te horen. Laten we het zo zeggen, hun onderzoeken waren voor ons ook niet bepaald boeiend, maar we hebben tenminste wel naar de presentaties geluisterd van mensen die in hetzelfde schuitje zitten! Maar goed, daar hebben mensen andere ideeën over.

Hierna hebben we in het weekend lekker bij Monika Oostenrijks gegeten (pompoensoep, heerlijk!). Blijft leuk om deze interculturele culinaire uitwisselingen vol te houden ;-) De volgende week konden we (na een tandartsbezoek) allebei weer een weekje normaal aan het werk, ook wel weer eens lekker! Halverwege de week kreeg ik (nog steeds Maarten) echter een bericht van mijn collega Alex die voor ons onderzoek in Oslo zat: er zou een wel erg interessante conferentie zijn, de week erna in Parijs! Helaas konden we hier niet meer aan bijdragen met een poster of een presentatie (veel te laat), maar we konden ons er nog wel voor opgeven. Na wat wikken en wegen hebben we dit toch maar gedaan. Het klinkt vast verwend, maar wéér vliegen en reizen hoefde van mij niet per sé! Maar goed, zoals gezegd: deze presentatie konden we eigenlijk niet links laten liggen. Snel alles geboekt dus!

Na een lekker rustig weekendje en wederom een tandartsbezoek was het dinsdagavond zo ver en zijn Alex en ik op het vliegtuig gestapt. De conferentie was een stuk buiten Parijs (in Rueil-Malmaison) en hotels in de stad waren een beetje te prijzig (en moeilijk te vinden) zo kort van tevoren. Wij hadden dus een hotel in Nanterre (voor wie Parijs een beetje kent, een stukje verder buiten de stad dan La Defense). Typisch geval “niets mis mee, maar ook niet bijzonder”. Alleen hun prijzen waren erg bijzonder…voor onze simpelweg kleine kamer hadden we inclusief ontbijt 222 euro per nacht af mogen tikken, als we niet van tevoren geboekt hadden! Lang leve internet betaalden wij 75 euro per nacht; tot nu toe zeker het grootste verschil dat ik ooit gezien heb! Nanterre bleek helaas ’s avonds een dood stadje, maar dat had dan weer als voordeel dat we een goeie nacht slaap kregen en de volgende dag fris naar de conferentie konden.

Dag 1 van de conferentie, afgelopen woensdag, was gelukkig erg nuttig! Zowel Alex als ik hebben voor onze delen van het project flink wat informatie kunnen vergaren en hebben met veel mensen kunnen praten. Het blijft goed om te zien dat toch eigenlijk niemand doet wat wij doen! Toch wel fijn een beetje uniek te zijn, zeker vergeleken met sommige daar vertegenwoordigde 13-in-een-dozijn onderzoeksrichtingen ;-) Maakt het soms ook wel lastig, maar in ieder geval kan je onderzoek niet binnen 5 seconden worden weerlegd door een oude rot in het vak!! ’s Avonds hebben we nog mooi een deel van de stad kunnen zien! Toen we nog even een drankje wilden doen was dat wel even schrikken (Parijse bierprijzen zijn echt belachelijk, zeker in vergelijking met Wenen!). Gelukkig vonden we uiteindelijk een bar die nog Happy Hour had. Verblind door onze “bierzucht” zijn we er naar binnen gegaan…wat uiteindelijk een gay-bar bleek te zijn! Maar goed, het bier was prima, en we hadden weer een mooi verhaal voor de volgende dag ;-) Nu ik erover denk is het over de jaren overigens al de derde keer dat ik zonder te weten een homobar in ben gegaan! Nou ja, dat kun je ook een talent noemen ;-)

De volgende dag was de conferentie nog wel oké maar helaas niet meer zo interessant als woensdag. Daarbij hadden ze het programma die dag wel èrg vol gemaakt! Gelukkig was er ’s avonds een gesponsord hapje-drankje (lees: duuuure hapjes en champagne!) het het eigen kasteel van de organisatie. En dat terwijl we nog bijna vol zaten van de super-de-luxe lunch die elke dag bij het congres inzat. Ja, het is héél zwaar om PhD-student te zijn ;-) Hierna zijn we nog met een aantal buitenlandse collega’s (veelal ontmoet op eerdere congressen) de stad in gegaan. Rond Montmartre was helaas geen gay-bar te vinden (:-P ), en zijn we nog harder afgezet voor een biertje dan ooit tevoren!! Maar goed, het was een leuke avond, en met mazzel hebben we een nachtbus gehaald waardoor we nog redelijk op tijd terug waren in het hotel!

Vrijdag waren er nog een paar presentaties ingepland in de ochtend. Deze zijn we nog even heen geweest, zowel als naar de lunch (je blijft student of niet)! Rond 2 uur was de conferentie over en gezien onze vlucht terug pas om 9 uur zou gaan konden we nog mooi even de stad in! Na ons afscheid van alle collega’s hebben we dus nog aardig wat rond kunnen struinen in Parijs. Het blijft echt een leuke stad, en met het fantastische weer wat we hadden kon het eigenlijk niet beter!

’s Avonds hadden we een prima vlucht terug. Met uitzondering van de &*%)%#-balie mevrouw in Parijs die plotseling een probleem ging maken van onze handbagage. Air Berlin hanteert een nogal laag maximum-gewicht voor handbagage. Normaal gesproken is het echter geen enkel probleem als je wat meer hebt, zolang het maar in de bagagevakken past. Dit ging makkelijk, en op de heenweg zat er in onze tassen nog meer gewicht dan op de terugweg…(we wilden alleen met handbagage reizen voor de paar dagen) Maar goed, mevrouw was niet om te praten en we moesten inchecken. Dat was dan nog zo-zo, maar toen vervolgens de meneer achter ons óók veel te veel kilo’s had, en andere mensen met teveel tassen WEL gewoon doormochten, begrepen wij er niets meer van… Dat hebben we haar nog wel duidelijk gemaakt, maar of het nou echt aankwam… Nou ja, blijkbaar hebben sommige mensen daar lol in! In ieder geval was onze tas niet naar Tokio gestuurd en in Wenen lag de tas al op de band, en na een sprintje naar de trein was ik nog redelijk op tijd thuis! Resi is me halverwege op komen halen, en dat was natuurlijk weer erg leuk! Die had ook een prima week gehad, met ook aardig wat presentaties, dus die was wel van de straat ;-) Maar samen blijft leuker!

Gisteren (zaterdag) hebben we bij ons buurrestaurant nog lekker gebraden gans gegeten! Dit “Ganslessen” is een traditie hier rond St. Maarten, en gelukkig konden we op de laatste dag hiervoor nog terecht! We gaan het zeker onthouden voor volgend jaar, want het is erg goed bevallen!

Vandaag hebben we lekker rustig aan gedaan, en voor de rest is er geloven we ook niet meer zoveel te melden. Morgen lekker naar de tandarts (ahum), en daarna weer lekker aan het werk (ook wel een beetje ahum). Maar over twee weekjes komt Wil alweer voor een weekendje, dus dat wordt erg gezellig! En daarna komen wij alweer bijna naar Nederland. Ja, de tijd gaat snel!

Helaas is het weer hier al weken “typisch Wenen in de herfst”. Ofwel, saai en grijs… Alsof iemand bedacht heeft: “vandaag hebben we even GEEN weer”… Niet warm, niet koud, geen zon, geen regen, geen sneeuw. Gewoon niets ;-) Laat voor ons de winter maar komen hoor, da’s leuker!! Maar goed, groetjes dus uit een GRIJS Wenen!!

Maarten en Resi

P.S. Deze keer even geen foto’s! Geen zin in, en niet al te veel leuks van ons samen ;-)