Bijna bijna bijna…

…en dan mogen we alweer naar Nederland! Aanstaande donderdag vliegen we, en we hebben er al helemaal zin in! We hebben in ieder geval 3 verschillende kerstetentjes in de planning, en gaan eindelijk (nadat het er elk jaar bij inschoot) op de flats in Utrecht oud & nieuw vieren! ’t Is altijd even plannen, met families en vrienden die zo ver uit elkaar wonen, maar ’t is gelukt zonder alléén maar te hoeven reizen. Hopelijk kunnen we dus zoveel mogelijk mensen weer zien, lekker onze Nederlandse voorraad bijvullen, en andere rare Nederlandse dingen doen zoals schaatsen in Biddinghuizen (als ’t weer ’t toelaat in ieder geval). Daarover gesproken: het is hier nog steeds grijs, dus duim voor een wat mooier onthaal voor ons volgende week in Nederland ;-) Geloof alleen niet dat dat gaat lukken… Maar dat dus in de toekomst, eerst nog even een kleine update van de laatste weken!

Als ik zo even in de agenda kijk, is het eerste wat er gebeurt is na de vorige blog – hoe kan het ook anders – tandarts! We zijn beiden NOG STEEDS niet klaar!! We snappen er zelf eigenlijk helemaal niets van… We doen niets anders dan we in Nederland deden qua eten e.d., en poetsen altijd netjes onze tanden… Dus óf onze tanden hebben er gewoon even geen zin in, óf onze Nederlandse tandartsen waren misschien niet zo goed, óf onze huidige tandarts houdt gewoon erg van boren… ’t Laatste is goed mogelijk want de meeste tot nu toe gevulde gaatjes bij ons beiden hadden we eigenlijk helemaal geen last van. Maar ja, als de röntgenfoto het zegt… In ieder geval zijn we heel vaak teruggegaan en werd er elke keer maar één gaatje gevuld… Toen we op een gegeven moment gezegd hebben dat we ’t nu beiden een beetje zat waren, bleek ’t een communicatieprobleempje omdat onze tandarts juist dacht dat we ’t vervelend vonden als ze meer in één keer zou doen. Plus dat daarbij soms nog onverwachte dingen optraden (zoals afgelopen woensdag bij Maarten, toen er op een plek van één gaatje toch 3 in 3 verschillende kiezen bleken te zitten)…ja, dan ben je wel lang bezig ja. Nu hebben we benadrukt dat ’t klaar MOET zijn bij ons beiden voor de kerst, dus maandag is het als het goed is echt klaar. We duimen ervoor! D’r kan natuurlijk inmiddels ook bijna nergens meer een gaatje zitten, alles is al uitgeboord ;-)

Maar goed, genoeg gemopper over tandartsen; we hebben natuurlijk ook wèl leuke dingen gedaan! Allereerst kwam in het “Sinterklaasweekend” mijn (Maarten) mama over naar Wenen!! Helemaal alleen, als verjaardagscadeautje van Sjaak, dus dat was wel spannend. Maar goed, de vlucht ging prima en op ’t vliegveld vonden we elkaar ook nog vlot. Hierbij wel even een algemene mededeling voor mensen die hier in de toekomst nog komen:

ALS EEN VAN ONS JULLIE OP KOMT HALEN, ZEG DAN TEGEN DE PILOOT DAT ‘IE NIET TE SNEL MOET VLIEGEN!!!! Dit is namelijk al de tweede keer dat iemand al helemaal buiten de controle staat terwijl ik/wij nog aan moeten komen met de trein ;-)

Maar goed, nadat we elkaar dus buiten gevonden hadden, zijn we in de trein gestapt en hebben we de spullen bij ons thuis afgezet. Geen hotel deze keer, maar gezellig bij ons logeren! Ons is dit prima bevallen, en volgens mij mama ook wel (of ze durfde natuurlijk niet te klagen ;-) ). In ieder geval hebben wij mooi een moeder-zoon-middagje in de stad doorgebracht, en ’s middags/’s avonds hebben we met z’n 3tjes op één van de kerstmarkten Punch gedronken, en zijn we daarna lekker bij “de buren” uit eten gegaan. De volgende dag hebben Resi en mama een dagje samen doorgebracht en – tsja wat gebeurt er als je twee vrouwen samen loslaat in een stad – gewinkeld. ’s Avonds hebben we rustig aan gedaan en lekker thuis gegeten en een filmpje gekeken.

Op zaterdag was het tijd voor wat Oost-Europese invloed! Dus ja, waar ben je snel vanuit Wenen: juist, in Bratislava. Voor ons inmiddels alweer de derde keer, maar ’t blijft best een leuk stadje. Niet al te groot natuurlijk, en helaas werkte het weer niet mee, maar we hebben er toch wel aardig wat van gezien, en ’s middags bood één van de shoppingcentra uitkomst tegen de regen! Voor ’s avonds hadden we van tevoren wat rondgekeken om uit eten te gaan. Prijzen in ’t oosten liggen toch nog flink lager dan hier, dus daar moest gebruik van worden gemaakt! De eerste keuze was vol, maar de tweede keuze (’t restaurant van een 5-sterren-restaurant in de binnenstad) voldeed ook prima. Dus wij hebben heerlijk 3 gangen gegeten in een behoorlijk fancy atmosfeer met echte “etiquette-obers”!! Wij vonden het erg leuk, in ieder geval voor een keertje ;-D Hierna hebben we nog even een Bratislaafse (is dat een woord?) kerstmarkt aangedaan, en hebben we de laatste trein terug naar Wenen genomen.

Zondag was alweer de dag van de terugvlucht, maar pas laat, de we konden mooi nog even de Wilhelminenberg (zegmaar de berg (euh…heuvel) waar wij ook al op wonen) omhoog om van ’t uitzicht en de punch op de kerstmarkt daar te genieten. Ook Schönbrunn konden we nog eventjes aandoen in de winter. Maar toen was het toch echt alweer tijd om naar ’t vliegveld te gaan! Hier hebben we ter culinaire compensatie van de avond ervoor bij “restaurant de gouden boogjes” gegeten, en is mama daarna weer op het vliegveld gestapt. Al met al dus een heel geslaagd weekend!!

De week hierna vonden wij het wel tijd worden een kerstboom in huis te halen, omdat we er anders natuurlijk niet meer van zouden kunnen genieten. Dus zo gezegd zo gedaan, en op Maria Empfängnis (donderdag 8 december) hadden we toch vrij (rare jongens, die Oostenrijkers), dus hebben we ‘m opgetuigd. Hij was iets groter dan eerst gepland, maar past gelukkig toch nog in huis.

Resi’s fiets had inmiddels ook besloten dat ‘ie er geen zin meer in had: één rem deed het niet zo goed meer en toen we gingen kijken of we ‘m konden repareren, brak ‘ie volledig af… De fiets was al totaal afgeschreven, en we zouden sowieso een nieuwe gaan kopen, maar dit was net iets sneller dan we hadden gehoopt. Maar goed, vorige week zaterdag toch maar op zoek gegaan naar een nieuwe fiets! Helaas is december op z’n zachtst gezegd niet het beste seizoen om hier op zoek te gaan naar nieuwe fiets… Nieuwe modellen komen in Januari, dus er is niet zo gek veel meer beschikbaar. En de sportzaken hebben uiteraard ruimte moeten maken voor alle ski-rommel… Tel daarbij op dat we ook nog “speciale wensen” hebben voor een fiets t.o.v. de gemiddelde Oostenrijker (d.w.z. géén mountainbike maar een stadsfiets, met lastdrager, zonder derailleur, en het liefste naafremmen), en je houdt geen half procent van het aanbod meer over. Maar goed, wij hadden een aantal fietsspecialisten opgezocht, dus hebben de halve dag rondgereisd door Wenen op zoek naar iets leuks. De eerste winkel had wel een prima fiets, maar we wilden nog wel even verder kijken. Maar ja, eigenlijk was er niets te vinden… We waren dus inmiddels van plan de fiets uit de eerste winkel op maandag telefonisch te kopen, tot Resi bij de sportwinkel op 300 meter van ons huis bedacht dat we misschien tóch nog even zouden moeten vragen of ze wat achter hadden staan (we waren er de dag ervoor even binnengelopen maar ze leken niets te hebben). En ja, ze hadden nog een hele fietsenzolder, dus daar konden we ook nog even kijken. Helaas zat daar niets bij…totdat de verkoper plotseling bedacht dat ‘ie ergens nog een nieuwe fiets, in de doos, achter had staan, die misschien wel iets was. Dus hij begint ‘m uit te pakken…exact dezelfde fiets als die van de eerste winkel van die dag!! Maar het mooiste komt nog: op de doos staat al een flink lagere prijs, dus wij vragen “klopt dat wel?”…antwoord de verkoper “Ja, maar ik kan er nog wel 15% afhalen hoor!”. Toen hoefden we natuurlijk helemaal niet meer te twijfelen! Dus uiteindelijk heeft Resi een prima fiets (een KTM, dus ook nog eens echt Oostenrijks), en 200 euro goedkoper dan in de eerste winkel, en dat vlakbij huis! ’t Kan raar lopen!

De volgende dag hebben we nog geprobeerd wat onderdelen van de vorige fiets af te halen (’t meeste was alleen niet eens meer los te krijgen vanwege ’t roest), en moest de nieuwe fiets gelijk bergop uitgeprobeerd worden! En hij bevalt goed, dus wij zijn er blij mee!

Op het werk gaat ’t trouwens ook nog prima, hoewel echt werken er nu een beetje bij inschiet! Donderdag hadden we een erg gezellige kerstborrel op de uni! ´t Begon al vroeg, om 3 uur, maar om 11 uur waren we er nog, dus dat beviel wel! Vrijdag was wat zwaarder, om ´t zo maar te zeggen ;-) Deze zondag zijn we bij Alex uitgenodigd (samen met wat andere uni-collega’s) voor raclette en daarna een bezoekje aan ’t casino in Baden. Dus als je volgende week denkt, wij zijn die rijke mensen, dan hebben we geluk gehad! Dinsdag hebben we dan nog de andere uni-traditie van punch drinken met onze vakgroep, en dat beloofd ook weer erg leuk te worden!! Genoeg te doen dus nog, maar eind van de week zijn we weer lekker dichtbij jullie!

Dat was het wel weer zo’n beetje qua verhalen! Dit is pas net ’t begin van ‘t 3e A4-tje tekst, dus ’t valt erg mee deze keer ;-) Groetjes en tot volgende week!

Maarten & Resi

P.S: Foto’s van deze blog én de vorige staan weer op: maartenenresi.multiply.com