Van alles en nog wat (goede titels zijn schaars)

Hoi allemaal!

Tijd voor een update! Hier gaat alles prima, en we zijn weer wat beter gewend aan het werkende leven en terug zijn in Oostenrijk! Op het werk zijn we met van alles en nog wat bezig geweest. Resi kon “gewoon” goed doorwerken, en Maarten mocht lekker geld lospeuteren van bedrijven ;-) Allereerst was een presentatie voor een bedrijf dat bakstenen maakt (ja, weer eens wat anders dan geologie, hoewel misschien niet iedereen het verschil ziet tussen “steen” en “gesteente” (de Engelsen doen het beter met hun “stone” en “rock”), maar dat terzijde ;-D ). Mogelijk kan hierop een voor hun interessant onderzoek gedaan worden wat qua technieken lijkt op hetgene wat al gedaan wordt voor de OMV, maar de details hiervan zouden dan moeten nog worden uitgewerkt. Maarrrrr dat doen we natuurlijk niet gratis voor een grote multinational, dus vandaar een klein vooronderzoekje en een presentatie. Ze leken behoorlijk geïnteresseerd, dus hopelijk komt er ook iets van!

Daarnaast moest er voor de oliemaatschappij een zgn. “Midterm Report” worden gemaakt. Het officiële project voor de OMV duurt 2 jaar, vandaar “midterm”. Vrij belangrijk, want dit een moment waarop je moet laten zien of je op schema loopt en waarop zij eventueel (een heel erg grote eventueel hoor, dus wees niet bang ;-) ) nog zouden kunnen beslissen de stekker eruit te trekken! We hebben eerst een lange (2 uur, op hun verzoek!) presentatie gehouden op hun hoofdkantoor voor een aantal mensen. Dit ging best goed, en we hebben goede vragen en feedback ontvangen. Plus: de mensen die echt over het project gaan leken erg tevreden, dus dat “zit wel snor”. Hierna was het tijd om veel van het onderzoek tot nu toe ook daadwerkelijk op papier te zetten, en donderdagavond was dit 123 pagina’s tellende boekwerk klaar! Weer even rust wat dat betreft dus!

Verder hebben we natuurlijk ook nog wat leuke dingen gedaan hier! Allereerst een paar keer uit eten, waarvan vorige week zaterdag (21e) toch wel het bijzonderste was: pannenkoeken eten met Monika! Eerst een lesje Oostenrijks: dit zijn Palatschinken, géén Pfanküchen (da’s Duits Duits). En jaja, ze hebben hier een echt pannenkoekenrestaurant! Maar zoals jullie vast al wel kunnen raden, is dit toch een beetje anders dan in Nederland. Ze hebben ook een enorme keuze, en met een beetje moeite kun je ’t behoorlijk Hollands maken, maar stroop en poedersuiker (en bijbehorende plakkende tafels) komen er niet aan te pas! En het grootste aanbod bestaat uiteraard uit de Oostenrijkse interpretatie van een pannenkoek. Ik denk dat jullie wel weten waar dit heengaat…tromgeroffel…ze hadden ook…tromgeroffel…pannenkoeken in paneermeel, en gefrituurd! Nog eentje voor op ’t lijstje wat je allemaal in paneermeel kunt rollen… Uiteraard MOEST dit uitgeprobeerd worden, en op zich was ’t nog best oké ten opzichte van hoe vies het klinkt! De korst smaakte in ieder geval naar kroket, dus dat was wel prima ;-) Maar toch liever een echte kroket en/of een pannenkoek hoor!

Op “culinair” gebied hebben we verder ook nog zelf loempiatjes staan maken. Hadden we al eens eerder geprobeerd, maar dat werkte niet fantastisch; een nu gemeten veel te koude frituurpan helpt ook niet mee. Maar met ander deeg en in een pannetje is het ons nu gelukt loempiatjes te maken die bijna net zo zijn als in de Vietnamese straattentjes! Fantastisch :-D Ook de groentesoep volgens mama’s recept (in principe kwam deze van Maarten’s mama, maar de groentesoepen van beide mama’s lijken erg op elkaar) was erg goed gelukt, en dat voor de eerste keer!

Verder heeft het “Rock-meets-classic” verhaal van vorige keer nog een staartje gekregen. Voor het niet op kon brengen het vorige boekwerk te lezen en/of het vergeten is, eerst een kleine update. Deze show was op het laatste moment veranderd van een grote showzaal naar een klein achterafzaaltje. Op zich was dat nog wel te doen, maar wij werden op locatie ook verplaatst van rij 2 naar rij 17, in een volledig vlakke zaal… Behoorlijk slecht dus, dus we hebben hier achteraf over gemaild. En zowaar, we kregen vlot een fijne reactie! Eerst natuurlijk een hoop indekken over dat ze het ook hadden kunnen afgelasten, en dat die zaal ook geschikt is voor concerten (klein verschilletje in mening denk ik). Maar, de plaatsverandering vonden zij ook iets te ver gaan. Dus als we dit konden bewijzen (tickets en rekening inscannen en opsturen) zouden we vrijkaartjes krijgen, waarvoor we konden kiezen tussen een aantal andere optredens. Gezien clowns (brrrr, clowns zijn eng) in ’t Duits (eigenlijk ook wel brrrr), Nana Mouskouri, en tapdansen ons niet zo geweldig leken hadden we de keuze vlot beperkt! En eentje leek ons eigenlijk wel leuk – jullie raden het nooit: ’t Zwanenmeer door ’t Russisch staatsballet! Ja, wij bij ballet! Zouden we anders waarschijnlijk toch nooit doen, dus waarom niet?? Dus zo gezegd zo gedaan, wij kregen vrijkaartjes (ook nog eens de beste rang) en op dinsdag de 17e mochten we erheen. En ’t was hartstikke leuk! Nog steeds, we zouden ’t niet zo snel zelf doen of weer doen, maar ’t was erg gaaf om een keer te zien. Geslaagd dus, en zo zie je maar: klagen loont ;-)

Gisterenmiddag/avond hebben we ’t ook nog gezellig gemaakt. Eerst zijn we naar Baden afgereisd naar Alex en hebben we New Kids Turbo in ’t Duits gekeken (hilarisch, als voorbereiding op Nitro – in ’t Duits - van de week in de bioscoop). Voor wie New Kids niet kent: Google; en voor wie het niet weet: voor de Duitse versie hebben dezelfde acteurs het zelf (belabberd) nagesynchroniseerd. En voor wie niet snapt wat er zo grappig is: tsja, goeie vraag ;-) Anyway, hierna zijn we naar skigebied “Zauberberg” in Semmering gereden. Ongeveer drie kwartier van Baden (uurtje vanaf Wenen), dus superdichtbij. Heel vreemd: in Wenen ligt helemaal geen sneeuw, en onderweg ook nog een hele tijd niet, tot je plotseling daar bent en er ligt een meter!! Skiën werd ’t nog niet (Maarten heeft ’t nog nooit gedaan en Resi te lang geleden, plus dat we eind februari al een keer met collega’s gaan), dus voor nu was het sleeën! Ze hebben daar een baan van een kilometer of 3 lang, dus dat kwam wel goed. Erg gaaf, alleen zijn we nu beiden helemaal beurs en blauw en hebben we spierpijn! De baan was vrij hobbelig, dat hielp er niet echt bij mee. Maarten bleek overigens vooral een talent te hebben van z’n slee af te donderen en eronder te belanden, vooral in de één-na-laatste ronde. Ieder z’n ding, zullen we maar zeggen! Maar erg gaaf en zeker voor herhaling vatbaar…alleen nu nog even niet, au!!

En ja, dan zijn we weer een beetje up-to-date. ’t Werk gaat z’n gangetje wel weer, en verder hebben we ook nog niet heel veel bijzonders in de planning. Hopelijk kunnen we binnenkort schaatsen, en dan - nog een keer hopelijk - op de Neusiedlersee. ’t Wordt hier namelijk eindelijk winter (lijkt ‘t), dus flink koud… Maar ja, da’s voor jullie niets bijzonders: heel gemeen hopen we stiekem dat de kou bij jullie niet doorgaat, want eigenlijk komen we veel liever in Nederland schaatsen… Zijn we speciaal naar ’t oosten verhuisd om te schaatsen (nou ja en nog om een paar andere redenen), gaat ‘t *#%&*)#&*% bij jullie ook keihard vriezen!!! Nee hoor, we gunnen ’t jullie ook , en misschien als er èrg veel leuke tochten komen komen we nog wel even op schaatsbezoek in de lage landen :-D

Dat was het weer voor nu! Groetjes,

Maarten en Resi

P.S. Een paar (echt maar een paar, wees gerust) fototjes van loempia’s maken, van pannenkoeken eten en van sleeën (laatste niet met de spiegelreflex), plus nog vier van de vorige blog, staan op maartenenresi.multiply.com!!